Όλο αυτό το διάστημα που βιώνουμε τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που έχει προκαλέσει η πανδημία έχουμε μεταξύ άλλων , όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, στερηθεί πολύ και τους φίλους μας. Τα αγαπημένα αυτά πρόσωπα που είχαμε μάθει να μοιραζόμαστε από κοντά τα πάντα, να αγκαλιαζόμαστε, να γελάμε, να τρώμε και περνάμε όμορφα, γεμάτοι με όμορφες αναμνήσεις. Αυτή η έλλειψη πλέον είναι έντονη και ειδικά τις Κυριακές, μέρες που συνηθίζαμε να αφιερώνουμε σε φίλους, στη παρέα μας και να περνάμε καλά. Ποτέ δεν θα μπορούσαμε σίγουρα εκείνες τις ανέμελες Κυριακές στα φιλικά σπίτια, στη βόλτα και στον καφέ με φίλους μας, να σκεφτούμε πόσο πολύτιμες είναι και πώς θα καταλήγαμε σήμερα να τις αναπολούμε και να τις περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία.
Μέσα σε όλα όλα αυτά που άλλαξαν και που στερούμαστε για να προστατευτούμε όλοι από έναν αόρατο εχθρό δεν είναι απλά η απουσία αυτών των συγκεντρώσεων και των στιγμών με την παρέα αλλά κυρίως θεωρώ η ανέμελη, η αυθόρμητη πρόσκληση του “ θα πιούμε καφέ σήμερα όλοι μαζί , να παίξουν και τα παιδιά” και κυρίως η αγκαλιά του φίλου χωρίς αντισηπτικά, μάσκες και αμηχανία από το φόβο για την υγεία μας.
Ήρθε μια πανδημία για να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόση αξία έχει ένας κυριακάτικος καφές με τη φίλη ή τον φίλο μας στον καναπέ, δίπλα στο τζάκι, στον cozy καφέ της γειτονίας.
Και αυτά, όσες βιντεοκλήσεις και αν συμβούν, όσους “ψηφιακούς καφέδες και αν πούμε πως θα πιούμε μαζί “ τίποτα δεν αντικαθιστά την ζεστασιά της παρέας του φίλου που θα κάτσει δίπλα σου, θα σε κοιτάξει με αγάπη και ενδιαφέρον, θα σε ακούσει, θα σε συμβουλέψει , θα σε αγκαλιάσει και στο τέλος θα τσουγκρίσετε ένα ποτήρι κρασί μαζί με ένα χαμόγελο.
Ναι όπως σε σένα, σε εμένα , σε όλους και στα παιδιά μας, μας λείπουν οι φίλοι μας, οι στιγμές μας χωρίς αγωνία, φόβους και αμηχανία από περιορισμούς και μέτρα. Όμως τώρα αυτές οι στιγμές πρέπει να περιμένουν για λίγο, να επιδείξουμε όλοι ατομική και συλλογική ευθύνη για να επιστρέψουν οι φωτεινές μέρες με άπειρες ώρες με φίλους, γελοία και όλα όσα είχαμε μάθει να κάνουμε μαζί τους και θα ξανακάνουμε.
Και επειδή όλοι βιώνουμε αυτή την απουσία των φίλων, ας φροντίζουμε έστω και μέσω της τεχνολογίας να μην απομακρυνόμαστε από τους φίλους μας ακόμα και αν αυτό νιώθουμε πως δεν μας καλύπτει όλες τις ανάγκες που θέλουμε από μια τέτοια διαπροσωπική σχέση.
Ας προσαρμοστούμε και κάποτε όλο αυτά θα αποτελούν μια κακή ανάμνηση του παρελθόντος και θέμα συζήτησης στα κυριακάτικα γεύματα με την παρέα των φίλων μας !
Ναι τις Κυριακές , οι φίλοι μας , μας λείπουν πιο πολύ!
Σας φιλώ,
Ήβη_businessmumgr
